مدح امام حسن علیه السلام

ز پايداري و صلح و سكوت و صبر تو بود      

                                  ظهـور واقعـه كـربلا امــام حسن

سكوت توست نبرد و قيام تو همه صبر              

                                    گـرفت از تـو ولايت بقا امام حسن

ميان زخم تن و زخم دل تفاوت‌هاست                      

                              كـه زخـم دل نپذيـرد دوا امـام حسن

نه دشمنان، به خدا خيل دوستان كشتند                    

                                 تو را ز زخم زبان، بارها امام حسن 

به ننگ قتل تو هر چند «جعده» شد مشهور                        

                               «مغيره» كشت از اول تو را امام حسن

روا نبود كه با آن هجوم زخم جگر                      

                              تو را كشند به زهر جفا امـام حسن

روا نبود تن پاك تو به دوش حسين                          

                                شـود نشـانه تيـر خطا امـام حسن

خدا گواست كه مثل تو اي غريب وطن                         

                              ستم نديده كس از آشنا امام حسن

نـه جـراتي كه بگريم كنار تربت تو                       

                             نه رخصتي كه بگيرم عزا امام حسن

چو شمع سوخته با اشك بي‌صدا زوار                           

                             ستاده دور مزارت بپـا امام حسن

چقـدر دور مـزار تـو بشنود شيعه                         

                            ز دشمنان شما نـاسزا امـام حسن

تمام ثروت «ميثم» بـود همـان دل او                           

                         كه هست هر شب و هر روز با امام حسن