عدم منافات عدالت خدای متعال و مجازات

ش (تهران): مگر خدا عادل، عالم و مهربان نیست، چرا ما را خلق کرد تا گناه کنیم و به جهنم رفته و مکافات کشیم؟ به نظر من خلقت همه صفات خدا را زیر سؤال می‌برد!

به نکات ذیل که به صورت اجمال ایفاد می‌گردد دقت نمایید:

الف – اگر خلقتی نبود، مخلوقی هم نبود که صفات حق تعالی را بشناسد یا زیر سؤال ببرد.

ب – خلقت یعنی همان تجلی صفات حق تعالی، خواه مخلوق بپسندد یا خوشش نیاید. این تجلی چیزی نیست که کسی بتواند آن را با میل خود زیر سؤال ببرد. چرا که خلقت هست. یعنی تجلی هست. و زیر سؤال بردن هستی هیچ معنایی ندارد. نمی‌شود به دلیل «هستی»، هستی را زیر سؤال برد و نفی یا محکوم نمود. در این عالم هستی، علم، قدرت، زیبایی، غنا، تدبیر، حکمت، رأفت، رحمت، غضب ... و همه‌ی صفات جمال و جلال حق تعالی متجلی شده است. لذا زیر سؤال بردن خدا به دلیل تجلی صفاتش مثل این است که کسی بگوید: به دلیل علم، علم را محکوم می‌کنم و یا به دلیل عقل، وجود عقل را زیر سؤال می‌برم و یا به خاطر وجود عدالت، در بودن عدالت شک می‌کنم و ...! یا به عنوان مثال ملموس‌تر در عالم ماده، مثل این است که کسی بگوید: به دلیل وجود این تابلوی نقاشی، وجود نقاش را نفی می‌کنم! پس همین که خلقت هست، یعنی خالق هست و آن چه هست، همان تجلی اسماء و صفات اوست.

ج – اما خداوند متعال ما را خلق نکرده است که ما گناه کنیم، به جهنم رویم و مکافات کشیم. بلکه ما را خلق کرده است که تا در مسیر رشد و کمال، با خیال آسوده قدم برداریم و به سعادت ابدی برسیم. منتهی لازمه‌ی این رشد و کمال، برخورداری از قوه‌ی اختیار یا به تعبیر بگوییم تجلی صفت اختیار خدا در مخلوقی به نام انسان است.

بدیهی است که وجود اختیار، با مجبور بودن در سیر یک راه (مثلاً راه صحیح) منافات داشته و متضاد است. پس مختار باید بتواند که هر راهی که دلش خواست برود. اما اینجا یک حقی برای مخلوق مختار پیش می‌آید و آن حق برخورداری از علم، اطلاعات و آگاهی نسبت به نقشه‌ی راه از یک سو و برخورداری از راهنما از سوی دیگر است، که خداوند کریم نیز این دو نیاز را با گسیل انبیاء و اوصیا و انزال کتاب از یک سو و قراردادن آنها به عنوان راهنما از سوی دیگر پاسخ داده است و البته لطف و کرم و محبت خود را نیز به آن افزوده است. چنان که رحمت خود را مقدم بر دیگر صفات قرار داد و فرمود: هر چند که همه‌ی امکانات لازم برای رشد و سعادت دنیوی و اخروی برای تو قرار داده‌ام، اما باز ممکن است که در این طی این مسیر بلغزی و حتی ممکن است لغزش‌های هولناک و سقوط‌های مهلک داشته باشی، اما مهم نیست، دستت را بده و بلند شو و به راه ادامه بده. خودم می‌بخشم و کمک می‌کنم.

حال ما چرا باید این همه لطف و کرم را رها کنیم، و گناه و کوتاهی و قصور و تقصیر خود در نافرمانی را به گردن او بیاندازیم و بگوییم چرا ما را خلق کرد تا گناه کنیم و به جهنم برویم؟

دقت به آیات ذیل که نمونه‌های اندکی از خیر کثیر است، ابواب بسیاری از اهداف خلقت و نیز لطف و کرم را به روی ما باز می‌کند:

در ادامه مطلب می توانید بخوانید.

* – هدف خلقت . . .

* – هدایت و ارسال پیامبران (ص) . . .

* – عشق و محبت . . .

http://www.x-shobhe.com/shobhe/502.html